Onze Verhalenvertellers

Een kopje koffie met...SCE-beheerder Edwin van de Graaf

In het gebouw van Sociaal Centrum Eijsden (SCE) vinden zoveel activiteiten plaats dat een beheerder niet kan ontbreken. Wij boffen met Edwin van de Graaf in die rol en stellen hem graag in ‘Onze verhalenvertellers’ aan je voor. ‘Een man een man, een woord een woord’ is het vertrekpunt voor zijn werk.

Met de steun van Wim

Edwin: ‘Tot aan mijn scheiding heb ik in Landgraaf gewoond. Daarna moest ik op zoek naar een nieuwe woonruimte. In Eijsden werkte ik twaalf jaar als zzp’er als pakketbezorger van GLS. Het dorp en de mensen kende ik redelijk. In mijn kinderjaren heb ik hier ook gewoond. Mijn ouders kochten in 1973 in Eijsden een huis in de Beezepool. Maar ook in Eijsden is het niet eenvoudig een betaalbare woning te vinden. Gelukkig kwam ik via Lidwine Partouns van de bekende winkel voor huishoudelijke apparaten in de Kerkstraat in contact met Wim de Jong. Hij is de vicevoorzitter van Sociaal Centrum Eijsden. Iemand met een meganetwerk in dit dorp. Hij vertelde me dat SCE op zoek was naar een nieuwe beheerder en dat er al een paar kandidaten zich hadden gemeld. Aan die baan is namelijk een inpandige woonruimte voor de beheerder verbonden.  We schrijven september 2022, net na corona. Voor elke pakketbezorger was dat een periode van absolute topdrukte tot ver na de feestdagen. Ik had voor niets anders tijd dan pakketjes bezorgen. Ook had ik de kopers van het huis in Landgraaf beloofd dat ik tot april niet uit die woning zou gaan. Ik kon dus niet meteen toezeggen bij SCE. Voor mij geldt: ‘Een man een man, een woord een woord’. Wim de Jong vond het jammer dat ik niet beschikbaar was, maar zei meteen: ‘Ik hou van mensen met die instelling’.

Regime corona

‘In januari van dit jaar kwam het toch tot een gesprek met enkele bestuursleden en dat beviel van beide kanten. Ik had wel al aangegeven dat ik door mijn werk niet elke morgen SCE kan openen en ook overdag beperkt beschikbaar ben. De inkomsten van die baan kan ik niet missen en ik wil ook elke maand de huur van de beheerdersruimte op tijd kunnen betalen. Niet lang daarna kwam toch het bericht dat de keuze uit drie kandidaten op mij was gevallen. Voorzitter Ellen Janssen gaf aan dat het bestuur ervoor had gekozen het ‘regime’ dat was ingesteld na het vertrek van de vorige beheerder door te trekken: overdag is elke groep zelf verantwoordelijk voor het open en sluiten en ook om de ruimte hetzelfde achter te laten zoals men die heeft aangetroffen.

Ik kom direct na mijn werk naar SCE, maak een praatje met iedereen en kijk of er nog speciale wensen zijn. Dan vul ik de voorraad in de kasten aan. Daarna maak ik mijn eigen avondeten. Als de meesten weg zijn, loop ik alle ruimtes na, inclusief de toiletten. In de winter: zijn alle verwarmingen uitgezet? Alle deuren op slot? Is buitenom alles netjes in orde? Is er een probleem, dan probeer ik het eerst zelfstandig op te lossen. Lukt dat niet, neem ik meteen contact met Wim op. Hij is bij alles mijn eerste aanspreekpunt. Die communicatie verloopt uitstekend. Het klikt tussen ons, hij is zo’n fijne man. Als Sinterklaas zou ik hem een grote fles speciaal bier van het beste biermerk schenken, want dat verdient hij en ik weet dat Wim daar een liefhebber van is.’

Motregen of stortbui?

'Of ik nog wensen heb? Op de eerste plaats ben ik dankbaar dat ik deze kans heb gekregen. Er gebeuren hier zoveel mooie dingen. Zoals laatst de feestelijke onthulling van de social sofa. Wat een prachtige middag, die zal ik niet snel vergeten. Het is wel te merken dat het aantal activiteiten en de omvang daarvan sterk toenemen. Dat zorgt op piekmomenten als beheerder voor meer stress. Voorzitter Ellen Janssen is een schat van een vrouw. Ze heeft me een keer uitgenodigd voor een kop koffie thuis. Toen hadden we alle tijd voor elkaar. Geweldig vond ik dat. Maar in haar hoofd zitten zoveel nieuwe ideeën en die wil ze soms net iets te snel uitvoeren. SCE heeft veel aan Ellen te danken. Maar als ze enthousiast met weer een ander idee binnenloopt, hoe goed ook, denk ik toch stiekem: ‘Ellen, van motregen word je uiteindelijk even nat als een stortbui’. Toch weet ik zeker dat Sint of de Kerstman iets heel lekkers voor haar in gedachten heeft. Dat verdient zij ook, zeker weten!’